చిలకల కొలికీ చినదానా

కథ ఇక్కడ వినగలరు.

అనగా అనగా ఇద్దరు రాణులు ఉండేవారట.
పెద్ద రాణికి ఒక అమ్మాయి పుట్టిందట. చిన్న రాణికి అది ఇష్టం లేదట. అందుకని ఆ పాపని పుట్టిన వెంటనే దాసీకి ఇచ్చేసిందట. పెద్ద రాణితో, “నీకు కప్ప పిల్ల పుట్టింది” అని చెప్పిందట. పెద్ద రాణి, “అయ్యో ! ఇది నా కర్మ!” అనుకుని ఏడుస్తూ ఊరుకుందిట.
తరవాత చిన్న రాణికి కూడా ఒక అమ్మాయి పుట్టిందట. ఇలా కొంతకాలం సాగిందట. పెద్దరాణి కూతురు దాసీ దాని ఇంటిలోనూ, చిన్నరాణి కూతురు రాజుగారింటిలోనూ పెరుగుతున్నారట. చిన్న రాణి పెద్దమ్మాయి చేత దాసీ పనులు చేయిస్తూ, చాలా కష్టాలు పెడుతూ ఉంటుందిట. చిన్నమ్మాయికి, అంటే చిన్న రాణీ గారి సొంత కూతురికి అది అస్సలు బాగుండదట. మరేమో, ఆ అమ్మాయికి తనకిది నచ్చలేదని వాళ్ళ అమ్మతో చెప్పాలంటే భయమట. అందుకని ఒక ఉపాయం ఆలోచించిందట.
ఒక రోజు ఆ చిన్నమ్మాయి బొమ్మలతో అమ్మ ఆట ఆడుకుంటోందిట. ఎంచక్కా అమ్మ లాగే తను కూడ వంట చేసి, ఆ బొమ్మకి, “తిను, తిను” అంటూ తినబెట్టిందట. కానీ ఆ బొమ్మేమో తినలేదు కదా. అప్పుడు ఆ అమ్మాయేమో, ” నా బొమ్మ బువ్వ తినటం లేదూ” అంటూ ఏడవటం మొదలెట్టిందట.
వాళ్ళమ్మ అది చూసి, “చిలకల కొలికీ చినదానా, బొమ్మలు బువ్వలు తిందురటే” అందిట నవ్వుతూ.
అప్పుడేమో ఆ అమ్మాయి, “మాయలదానా, మహిమల దానా, మనుషులు కప్పల కందురటే” అందిట చమత్కారంగా.
అప్పుడు చిన్న రాణి తను చేసిన తప్పు తెలుసుకుని, పెద్దరాణికి నిజం చెప్పి, పెద్దమ్మాయిని పిలుచుకుని వచ్చి, ప్రేమగా చూసుకోసాగిందట.”
(కథల అత్తయ్య (రచయిత్రి) గారికి కృతజ్ఞతలతో)

కథ కంచికీ, మనమింటికీ!